1983: Italië, Erba

Op donderdag 18 augustus vertrok de dansgroep per bus richting Noord-Italiё voor een optreden in Citta di Erba. Onderweg werd er overnacht in het Zwarte Woud. De andere dag ging de reis verder de Sint Gotthardtunnel door.

Wanneer je hier weer uit komt volgt er een hele afdaling. De bus begon tijdens die rit naar beneden wel een raar geluid te maken. Waarop de groep, niets vermoedend, begon te zingen: “Hee geet van de bult en de remme is kapot, holladiee, holladioo.

Optreden van de Achterhookse Folkloredansers op het festival van Erba
Optreden van de Achterhookse Folkloredansers op het festival van Erba

Bij de allereerste garage werd er gestopt. Daar bleek dat niet de rem, maar de lagers kapot waren. De bus mocht niet verder en de onderdelen zouden zo spoedig mogelijk vanuit Eindhoven worden opgestuurd.

Een eindje verder was een chauffeurscafé. Van daaruit werd naar Italië gebeld en medegedeeld waarom de bus niet verder kon. Er zou vanuit Italiё een bus komen om de dansers op te halen.

Ja, en wat gebeurt er tijdens het wachten in een café?  Een drankje kopen natuurlijk. De sfeer werd opperbest en de eigenaresse, een heel pronte en vriendelijke vrouw, met name voor de heren (een van de mansluu vond het, “een kaste van een wief”), was genegen om met haar auto naar de bus te rijden om de accordeons op te halen.

Wat een feest werd het daar. Het leek wel een bruiloft  en net tijdens de polonaise stond de Italiaanse bus voor de deur.  Alles werd ingeladen en de reis vervolgd.

Nu hadden de bussen in die tijd nog geen toilet aan boord en na alle drankjes begon men toch wat gespannen te kijken. Iedereen had al snel hoge nood, maar men had een chauffeur gestuurd die geen woord buitenlands verstond. Vele woorden werden er uit geprobeerd, maar het enige wat hij zei was: “Pronto pronto, avanti” of ”Si, si” en hij gaf nog meer gas. Toen de nood helemaal op het hoogst kwam en er ook nog gebaren en geluid bij gemaakt werd, zette hij eindelijk de bus aan de kant van de weg, wat een opluchting. De  dansers hadden gedacht dat ze, vanwege de vertraging, niet meer hoefden op te treden, maar dat ging mooi niet op. De groep werd opgewacht door de nonnen van het klooster, het logeeradres voor die dagen. Het eten stond al klaar, snel omkleden en dan naar het festival. Oh ja, voor ze het vergaten, “er mocht in het klooster geen alcohol worden gedronken!” Dus iets drinken, zoals meestal gebruikelijk na een optreden, vergeet het maar, helemaal finito. Het optreden ging prima. Wat een applaus en dus na het dansen maar snel naar bed.

De ijspolka in het snikhete Civenna
De ijspolka in het snikhete Civenna

De volgende dag stond op het programma: ontvangst op het gemeentehuis, optocht door de stad en een optreden in  Civenna aan het Comomeer. Het was er erg mooi. Men gebruikte daar ook de lunch met lekkere chianti.

Op zaterdagavond moest de groep weer optreden in de grote hal en daar werd fris en bier in blik verkocht. Een van de muzikanten kreeg opeens een helder idee. “Weet je wat we doen?

 

We laten bier koud wegzetten en doen dat straks in de koffers van de accordeons en zo smokkelen we de boel mee naar boven”.

De accordeons bleven in de bus, de koffers gingen mee naar boven. De nonnetjes stonden ‘s avonds bij de deur onder aan de trap, maar hadden niks in de gaten. De grootste slaapkamer was op zolder. Die werd tot café gebombardeerd. De dansers hebben die dagen veel gezelligheid beleefd op hun geheime zoldercafé. Bij de ontvangst was door de nonnetjes ook vermeld dat er geen lawaai gemaakt mocht worden in het gebouw. Dat ging dus twee keer fout.

’s Avonds na het optreden liepen de leden met de klompen in de hand de trappen op,  totdat iemand per ongeluk een klomp liet vallen. Alle granieten treden af. Wat een herrie. De groep uit Israël vloog het bed uit, bang, omdat ze dachten dat er een aanslag gepleegd werd.

Optreden in Civenna aan het Comomeer
Optreden in Civenna aan het Comomeer

Het tweede voorval had te maken met andere voeding. In Italiё wordt veel olijfolie gebruikt en van al dat aparte eten had een van de “mansleu” de ingewanden van streek en na een afzakkertje in het zolder-café, ging hij naar bed en kreeg, net in zijn eerste slaap, hoge nood. Stapt nog slaapdronken uit bed, doet de deur naast hem op de gang open, gaat naar binnen en wil net gaan zitten, toen er toch een kreet kwam door het stille gebouw. Wat bleek? Hij was een slaapkamer van een van de andere mannen binnen gegaan en had het hoofd op het kussen voor de wc-bril aangezien. De slapende boerendanser werd net op tijd wakker en kon hem, onder het slaken van die gil, van zich af duwen. Een ieder op die etage, waar aan de ene kant de mannen en aan de andere kant de vrouwen sliepen (ja, de nonnen haalden zelfs de hanen van de hennen weg), stond in een mum van tijd, wel of geen nachtkleding aan, geschrokken op de gang.

De optredens waren geweldig daar, een erg mooie streek, een festival met groepen uit: Oostenrijk, Canada, Frankrijk, Israël, Joegoslaviё, Polen, Spanje, Turkije, Hongarije en Italiё.

De nonnen in het klooster waren trouwens erg gesteld op de Achterhoekers: altijd keurig op tijd, geen rommel achter latend, de blikjes deden de dansers keurig in vuilniszakken en bij het afscheid werd door de nonnen dan ook gezegd dat, wanneer de groep weer in Citta kwam, ze in het klooster altijd hartelijk welkom waren.

Een groot compliment!

 

 

Italiaanse koffie tijdens de pauze.
Italiaanse koffie tijdens de pauze.