1989: Italië, Cava de’ Tirreni
Deze reis begon op dinsdag 1 augustus vanaf vliegveld Schiphol.
De vliegreis ging tot Rome vanwaar men per bus verder reisde naar Cava dei Tireni, een stad die ligt ten zuiden van Napels, op de hoogte van het eiland Capri.
De dansgroep kwam keurig op tijd aan bij hun logeeradres, een internaat. Daar stond de spaghetti al klaar met als toetje meloen.
Na deze Italiaanse maaltijd werd er buiten, gezamenlijk met de reeds aanwezige Schotse en Turkse groepen, muziek gemaakt, gezongen en gedanst. Iets wat men op meerdere festivals meemaakt; een folkloreavond van folkloredansers onder elkaar. Dat geeft een enorm saamhorigheidsgevoel. Op zo’n avond worden nieuwe contacten gelegd. Deze keer met de groep uit Edinburgh.
Op woensdagmorgen bezochten de Ruurlose en de Schotse groep een klooster met een museum gereden, gelegen op een berg in de schitterende omgeving van Cava.
’s Avonds, na de macaroni en meloen, traden de dansers op in Picerno, een plaats die volgens de Italianen op zo’n 20 km afstand lag. Italiaanse kilometers duren lang, door een bergachtig gebied, zo’n twee uur heen en twee uur terug. Het optreden daar was een belevenis. Wat een publiek was er op de been: met voltallige families stond men tot ‘s avonds laat op het dorpsplein, het hele repertoire werd uit de kast gehaald.
Donderdag werden alle groepen op het gemeentehuis ontvangen. Hierna was er een grote optocht door het centrum. Het publiek stond rijen dik langs de route. Overal volle balkons en ook de tribune bij het podium zat bomvol enthousiaste toeschouwers.
Na deze dag wederom twee keer spaghetti met een stuk meloen voorgeschoteld te hebben gekregen, vonden de dansers het welletjes en aten ’s avonds in een restaurant lekker gegrilde haantjes, biefstuk of een karbonade met patat.
Op vrijdag brachten de Schotse en Nederlandse groep een bezoek aan de bekende stad Pompeï.
Dezelfde avond werd er opgetreden op het “Cava Folkfestival” samen met de Grieken, Polen en Israëliërs.
Op zaterdag was men vrij. Er werd samen met de Schotten een prachtige reis gemaakt naar Capri. Met de boot van Salerno naar Capri en daar in twee kleine bussen, omdat de straten dermate smal zijn dat hier geen grote bussen kunnen rijden.
Op een historische plek, waar de groep tijdens de reis in 1952 ook een groepsfoto had gemaakt, werd ook nu menig portret geschoten. Het weer was goed die dag dus werd er aansluitend een bezoek gebracht aan de “Blauwe Grot”
Zondagavond was de finale van het festival. Alle groepen traden op en het festival eindigde met een gezamenlijk afscheidslied.
Maandagmorgen begon de thuisreis van deze onvergetelijke trip. Dat de dansers de hechtheid van de groep vergelijken met een warme familieband, werd bewaarheid bij de aankomst op Schiphol. Een hartverwarmend onthaal viel hun te beurt. De achtergebleven leden van de dansgroep, die vanwege hun reeds geboekte vakanties niet mee konden naar Italiё, hadden alle kinderen bij elkaar getrommeld om, gezamenlijk per bus , hun ouders af te halen. Daar stonden ze in de aankomsthal, tot ieders verrassing met een groot spandoek waarop de tekst “Reurle Neugt Oe” .