1997: Portugal, Antões

Op uitnodiging van de Portugese dansgroep “Rancho Folclórico e Artistico de Antões”, die het jaar ervoor op de Ruurlose Braderie had opgetreden, namen de “Achterhookse Folkloredansers” deel aan een festival in Antões-Guia, een klein dorp dat hoort bij de stad Pombal.

Dit festival viel in de vakantietijd en zodoende kwamen enkele leden op het idee om hun vakantie hieraan vast te knopen, een unieke kans.

De Ruurlose dansgroep onder de palmbomen in Portugal
De Ruurlose dansgroep onder de palmbomen in Portugal

Op vrijdagmorgen 18 juli vlogen de eerste negen personen, die eerst een week in de badplaats Nazeré, aan de Costa Prata, zouden doorbrengen, richting Lissabon. Na een week zou de rest van de groep volgen. Zij zouden eerst naar het hotel in Nazaré reizen om gezamenlijk naar Antões te gaan.

Na het festival zou de voltallige groep nog vier dagen vakantie gaan vieren.

Het festival  in Antões werd gehouden op 26 en 27 juli. De dansers werden op de 25e bij hun gastgezinnen verwacht.

De reis naar Lissabon van de eerste groep verliep zonder problemen. Op het vliegveld zou een busje klaar staan om de groep te vervoeren naar Nazaré,  maar het busje kwam niet.  Wel was er gelukkig een hostess van het reisbureau. Zij regelde snel een paar taxi’s. De koffers werden ingeladen. Ze gaf de twee chauffeurs de bestemmingsadressen door. Vier personen sliepen in het hotel, de andere vijf in een vakantiewoning. De taxichauffeurs verstonden weinig Engels en reden waarschijnlijk alleen in de stad Lissabon en omstreken. De eerste taxi had het adres van de vakantiewoning gekregen, maar deze stopte in Nazaré, om de weg te vragen naar de vakantiewoning. De andere taxi reed meteen door naar het hotel in het centrum van Nazaré. Het was al midden in de nacht toen de ‘hotel-taxi‘  stopte bij het hotel en de andere taxi in flinke vaart door reed de bochtige weg op naar boven, naar de vakantiewoning in het hoger gelegen stadsgedeelte Sitio. In de hotel-taxi zaten echter ook nog twee dansers die naar de vakantiewoning moesten. De bagage van de hotelgasten was echter in de taxi gezet die nu onderweg was naar boven. Daar stonden de vier personen om 00.30 uur in de hal van hun hotel, met de verkeerde  koffers, tezamen met twee heren die naar het bovengelegen stadsdeel moesten. Die heren wisten de naam en het adres van hun geboekte vakantiehuis niet, want dat had moeder de vrouw geregeld. En die was al naar boven. Wat moesten ze nu doen en waar moesten ze zoeken?

Opeens kreeg een van de leden een helder idee: “Weet je wie het adres van het vakantiehuis wel weet? Geke Florijn, secretaresse van de groep, zij heeft alle gegevens van het reisbureau ”.  Dus ging om één uur diezelfde nacht,  bij fam. Florijn in Ruurlo de telefoon met het verzoek of zij a.u.b de reispapieren na wilde kijken omdat in Portugal alles en iedereen zoek was. Gelukkig had de chauffeur gewacht en was hij zo vriendelijk de heren naar het opgegeven adres te brengen, en de goede bagage weer mee terug te nemen naar het hotel.

Zoals afgesproken stond de bus een week later voor de deur van het hotel en reisde de groep naar het plaatsje Antões.  Bij het verenigingsgebouw van de dansgroep stonden hun Portugese vrienden de groep al op te wachten. Na een welkomstdrankje werd men ingedeeld bij de gastfamilies, waar  thuis de tafel gedekt stond om twee uur midden in de nacht. Hierdoor stapten de meeste leden pas om vier uur die nacht in hun bed.

Op zaterdagmorgen was er tijd om in alle rust Antões te bekijken. ’s Middags reed de groep met een bus, waarvan de versnelling het niet deed, naar de stad Pombal. Hier hebben de dansers een grote landbouwbeurs met koeien- en paardenmarkt bezocht. Verschrikkelijk warm was het hier, zo’n 40 graden.

’s Avonds waren de Portugezen nog druk in de weer om hun festivalterrein op te bouwen. Nu gaat het opbouwen van zo’n festivalterrein wel iets eenvoudiger dan bij ons. Er wordt een geraamte van hout gemaakt, hier overheen een paar palmtakken die men uit een boom zaagt en ziezo, het dak voor de bar en het podium is klaar. Een toiletwagen?  nooit van gehoord, je gaat maar even een eindje het pijnbomenbos in, ook in het donker en je hebt een biologisch toilet in de openlucht.

Zo wordt een Portugees podium gebouwd.
Zo wordt een Portugees podium gebouwd.

De Ruurlose dansers hebben zich deze avond, gezeten onder de pijnbomen, best vermaakt met een hapje, een drankje en het maken van accordeonmuziek, hierbij begeleid  door de instrumenten van de Portugese muzikanten.

Zondag was de dag van het festival. Dit festijn begon met een  heerlijk diner, voor driehonderd personen, wat helemaal bereid werd door de dames van de dansgroep. Bijzonder was hun kippensoep. Portugezen laten in hun kippensoep de nagels aan de kippenpoten zitten. Deze staken er bovenuit, wat bij de Ruurloërs een heel gegrinnik te weeg bracht. Maar de soep smaakte best.

De Portugse dames zijn bezig met het voorbereiden van de maaltijd.
De Portugese dames zijn bezig met het voorbereiden van de maaltijd.

Hierna snel het warme boerenpak aan en dan eerst in optocht door het dorp. Het festival trok veel dorpsbewoners die allen bleven wachten op het optreden van de dansers op klompen. De andere deelnemers kwamen allen uit Portugal. De Hollandse dansgroep was, na vier uur wachten in de hitte, pas aan de beurt om op te treden. Jammer was dat het programma dermate uitliep dat bij het optreden de zon aan het zakken was en men niet veel meer zien kon.

Op maandag werd de beroemde bedevaartsplaats Fatima bezocht, waarna de groep richting Nazaré reisde om lekker vier dagen uit te rusten.

Op donderdagavond werd op een sfeervol plein tijdens een verjaardagsfeestje van een van de leden, spontaan een  optreden gegeven. Dit optreden trok hier nog meer bekijks dan op het festival  zelf. Moe, maar zeer voldaan, kwam men op zaterdagochtend in alle vroegte weer thuis.